Rozdział 8 "Yuki i Sasuke"

 Opening.

Młoda Nekozawa trenowała zażarcie wraz ze swoim duchem. Na czole dziewczyny znajdował się pot, który spływał po jej policzkach. Trenowali wiele technik przez kilka dni bez zmrużenia oka. Kakashi był z niej dumny. Czuł radość widząc, jak staje się coraz lepsza. Nagle usłyszał sokoła, który zataczał koło nad ogrodem. Białowłosy zmarszczył brwi i wrócił do domu. Yuki zdekoncentrowała się i spojrzała w nocne niebo. Ptaka już nie było. Kazuyoshi wykorzystał sytuacje i przycisnął ją do ziemi.

-To nie uczciwe! - prychnęła.

-Nie wolno myśleć o niebieskich migdałach - zakpił sobie.

Chłopak zszedł z niej. Blondynka przewróciła go i sama przycisnęła go do ziemi. 

-To nie migdały, tylko żelki jak coś! - zaśmiała się. 

Oboje wybuchnęli  głośnym śmiechem. Zielonooka zeszła z opiekuna i podała mu rękę, aby ten wstał. Oczywiście chwycił ją i podciągnął się. Po chwili weszli do domu i zobaczyli niespokojną rozmowę narzeczonych. Nekozawa dyskretnie przeszła do kuchni i przygotowała posiłek. Z salonu było słychać treść rozmowy wuja. Rozmawiali o czymś co miało miejsce w wiosce, że to niewytłumaczalne zjawisko. Dziewczyna spojrzała pytająco na Kimisia. Ten pokazał, że to tym razem nie jego sprawka. Podeszła nieco bliżej ściany dzielącą kuchnie z korytarzem. Usłyszała dosyć istotną wiadomość. 

-Na skraju wioski znaleziono ciało jednego ze starych kolegów Yuki - powiedział białowłosy. 

-Po żadnym pozorem, nie może się o tym dowiedzieć - dodała Ayame. 

-To nie pierwsza ofiara - wyjaśnił. - Znikają osoby w jej wieku. Nie mogę zostawiać jej teraz samej. 

-O co się tak kłócicie? Pierwsza kłótnia narzeczonych? - zakpiła wchodząc do salonu.

-Nic z tych rzeczy - powiedziała złotooka. 

-Dostałem zgodę aby zabrać cię na druga cześć egzaminu, a Ayame nie zgada się - skłamał. 

-Głodna jestem - powiedziała niedbale. 

-Już coś zrobię - oświadczyła kobieta i wyszła z pomieszczenia. 

Yuki usiadła w fotelu i zaczęła bawić się włosami. 

-Przecież wiesz, że możesz mi powiedzieć wszystko - wyjaśniła. 

-Hokage powiedział, że to będzie dla ciebie i Kazuyoshiego dobry trening - dodał.

Przez kilkanaście minut rozmawiali na temat wyprawy do lasu śmierci i jak będzie wyglądał jej trening. Kakashi oświadczył, że postanowił trenować Sasuke i chce aby ona też z nim trenowała. Blondynka odpowiedziała spokojnie, że się zgadza i nie ma nic przeciwko. W końcu Uchiha jest doskonały rywalem. Brązowowłosa zawołała wszystkich do kuchni aby zjedli posiłek. Z samego rana mają wyruszyć. 

Zielonooka położyła się do łóżka. Chciała jak najszybciej oddać się w ramiona Morfeusza i już się obudzić, aby wyruszyć na trening. 

***

Zastanawiając się co powinna ze sobą wziąć, wstała dużo przed ustalonym czasem. Spakowała dużo elementów, które pomogą jej przetrwać w trudnych warunkach. Wiedziała dużo o tym miejscu, lecz bała się jednej rzeczy - węży. Przeżerały ją do szpiku kości. Jak kiedyś powiedziała przed całą klasą: "te przerażające gady, są niewyobrażalnie przeciwieństwem kociaków!". Reakcja klasy była zabawna. Przez najbliższe kilka tygodni dokuczali jej z tego powodu. 

-Gotowi? - zapytał wuj, wchodząc do pokoju. 

-Tak - odparli chórem. 

Kimiś zeskoczył z sufitu i uśmiechnął się szeroko. Dziewczyna spojrzała na niego, a potem na wuja. 

-Idziemy! - powiedział entuzjastycznie Hatake. 

***

-JAKIE TO CHOLERNIE WIELKIE! - powiedziała Yuki z niedowierzaniem.

-A co myślałaś? - zapytał duch. 

-No nie wiem, że to będzie nieco mniejsze? - zamyśliła się. 

Cała trójka stała przed lasem, który otaczał płot, zrobiony z drutu. Obok głównego wejścia, znajdowała się mała budka, w której siedziało kilku Jonninów. Mężczyzną pomachał im, a oni tylko przytaknęli. 

-Yuki - zaczął. - Tu masz mapę dzięki, której dotrzesz do wierzy. Ja będę tam czekał - oznajmił. 

-Dobrze - przytaknęła. 

-Uważaj na wszytko i na zbieraczy, którzy czają się niedaleko celu. 

-Wakata! - powiedziała. 

-Gotowa? - zapytał Kazuyoshi. 

-Jak zawsze. Dajmy z siebie wszystko. 

Jonnin zniknął, a tuż za nim dziewczyna i duszek.

***

Oboje pędzili przed siebie nie patrząc wstecz, byli niezwykle poważni. Oczywiście Yuki zaczęła mieć wątpliwości, gdyż zaczęła dostrzegać takie zwierzęta, które powodowały nie smak. Na przykład, gigantyczna stonoga. Dziewczyna zatrzymała się wpatrywała się w nią z niedowierzaniem.  

-Widziałam smoka, więc nic mnie nie zaskoczy – powiedziała spokojnie.

Blondynka wyciągnęła mapę i zaczęła ją bacznie studiować. Palcem przejechała od głównej bramy prosto. Zostało im jeszcze sporo drogi, a wypadałoby znaleźć pożywienie. Spojrzała na mapę i zauważyła rzekę. Pierwsza myśl, jaka jej napłynęła: Ktoś tam może być….

-Znalazłaś coś? – zapytał Kimiś.

-Rzekę nieopodal – powiedziała.

-To idziemy – powiedział.

Dziewczyna przytaknęła i ruszy wał w wybranym przez siebie kierunku. Bardzo szybko znalazła się w wybranym przez siebie miejscu. Odetchnęła z ulgą, gdyż nikogo tam nie było.

-Zrób z siebie pożytek i złów rybkę, kotku – zakpiła sobie.

-Ta, jasne – odparł.

-TO rozkaz – dodała.

-Już, już – zaczął kierować się w stronę brzegu.

Nekozawa nie mogła się powstrzymać, wybuchnęła donośnym śmiechem, który nawet by umarłego obudził.

-Co? – zdziwił się.

-Nie sądziłam, że to zrobisz – powiedziała trzymając się za brzuch i próbowała się uspokoić, jakby to coś dało.

-Przecież wiesz, że zrobił bym wszystko – wyjaśnił.

-Jak nie chcesz, to nie musisz – powiedziała. – Nie jesteś moim sługą.

-Jestem.

Zielonooka zjawiła się w sekundzie przed przyjacielem. Załapała go za ubranie, a następnie przycisnęła go do ziemi. Usiadła na nim i wpatrywała się w jego poważnie. Kazuyoshi przestraszył się.

-ILE RAZY MAM DO KURWY NĘDZY MÓWIĆ, ABYŚ ZROZUMIAŁ! JESTEŚ MOIM TOMODACHI! – wycedziła.

Zaszła powoli z niego i usiadła na kamieniu z naburmuszoną miną.

-Powiedz ile razy? Ile! – powiedziała.

-Przepraszam – powiedział i usiadł.

-Wiesz jak się wychowywałam. Nie jestem ani księżniczką, ani jakąś arystokratką. Jestem prostą kunoichi, która dąży o własnych siłach do celu. Pomoc przejmę zawsze, ale sług nie potrzebuję! – powiedziała.

-Zapamiętam- szepnął. – Ale chcesz tą rybę?

-Tak! – powiedziała i uśmiechnęła się.

Chłopak ściągnął bluzę i koszulkę. Podszedł do wody i wskoczył. Po plecach Yuki przebiegł niemiły dreszcz. Coś złego się stało. Na dodatek komuś kogo znała. Wstała i odwróciła się. Na jej nieszczęście, słońce zaczęło zachodzić za horyzontem. Zaczęła powoli się kierować  w tamtą stronę, kiedy usłyszała szelest po drugiej stronie. Dobyła kunaia i od razu rzuciła nim we właściwą stronę.

-Spokojnie! – usłyszała męski głos.

-Dare! – krzyknęła.

Zza zarośli wyszedł wysoki białowłosy chłopak w okularach.

-Jestem Kabuto Yakushi. Nie widziałem cię wcześniej – powiedział.

-Jestem Yuki Nekozawa-Hatake. Właśnie odbywam tu trening – wyjaśniła.

-Nie codzienny trening – zaśmiał się.

-Powiedz to mojemu wujowi Kakashiemu – dodała.

-ten słynny Kopiujący Ninja, to twój wuj?! – zdziwił się.

-Tak, jest moim opiekunem – wyjaśniła.

-Zazdroszczę. Wybacz ale szukam drużyny. Do zobaczenia –rzucił i oddalił się.

Z wody wyszedł duch z pięcioma rybkami na nitce. Nie odzywał się ani słowem, dopóki nieznajomy nie był wystarczająco daleko.

-On jest zły – powiedział w końcu.

-Nie wydaje mi się – odparła.

-On pracuje dla człowiek zwanego Orochimaru, który ma pakt z wężami – dodał.

-Węże – powiedziała powoli.

-Tak.

Blondynka złapała się za ramiona i przykucnęła.

-Nie. Nie. Nie.

-Trzeba coś zrobić z twoją fobią – powiedział.

-O ile to coś da … - przerwała widząc przerażenie na twarzy przyjaciela. -Czy coś się …

-Aktywuj „łączność” – rozkazał.

-Dobrze.

Młoda Nekozawa wykonała pieczęć i skupiła się. Po chwili pojawił się jej ogonek i uszka, tego samego koloru co włosy. W sekundzie zamarła.

-Zabieraj rzeczy i pędzimy! – krzyknęła.

Zabrała plecak i ruszyła  w zarośla. Duch zrobił to samo. Nim dobiegli na miejsce był środek nocy. Zatrzymali się nagle czując, że nieznana im siła narasta i to w strasznym tempie.

-Kimiś, boję się tego! – powiedziała.

-Już nie daleko – powiedział.

Przytaknęła niechętnie i ruszyła dalej.

***

Kiedy dotarli na miejsce, schowali się w koronie drzewa. To co zobaczyli przekroczyło ich najstraszniejsze oczekiwania.

-Sasuke, jak mogłeś – powiedziała patrząc na chłopaka, jak wyłamuje ręce komuś z dźwięku.

-Cii – uciszył ją.

Przez kilka minut wpatrywali się w tą pełną nienawiści scenę. Yuki postanowiła sobie, że musi porozmawiać z nim, najszybciej jak to możliwe. Jej opiekun pociągnął jąka rękę w momencie, kiedy wszystko się skończyło. Uchiha ochłoną i upadł na ziemię. Postanowili oboje, że zakończą ten trening jak najszybciej.

***

W ciągu trzech godzin dotarli do wierzy. Tam czekał na nich wuj. Dziewczyna opowiedziała mu o całym zajściu. Hatake był poruszony ( w złym sensie )tym co usłyszał. Od razu ulotnił się mówiąc, że idzie do Hokage.

***

Po niecałej dobie, egzamin się skończył. Do następnego etapu przeszło siedem drużyn. Z czego jedna osoba odeszła. Tą osobą był Kabuto. Blondynka obserwowała go bacznie z balkonu. Nikt nie zwracał na nią uwagi poza Naruto. Kiedy chciał się do niej odezwać, Sarutobi-sama ogłosił eliminacje, które mają odbyć się natychmiast. Wszyscy byli zszokowani jego decyzją. Tak naprawdę nikt nie przypuszczał, że aż tylu genninów ukończy drugą cześć egzaminu. Zielonooka wpatrywała się uważnie w Sasuke. To co widziała w lesie, sprawiło że strasznie się o niego martwi. Ani ona, ani Kazuyoshi nie odzywali się. Dopiero kiedy pierwsze losowanie dobiegło końca odezwali się niemal jednocześnie.

-Nie możliwe – szepnęli.

Spojrzeli po sobie i uśmiechnęli się lekko. Od razu spojrzeli z powrotem na eliminacje. Wszyscy pozostali, którzy nie zostali wylosowani udali się na balony. Dziewczyna zamieniła kilka słów z Naruto i wujkiem. Oboje byli bardzo ciekawi czy Uchiha da radę z piętnem.

***

Ku zdziwieniu wszystkich, udało mu się.  Siedział chwilę na ziemi, aż nie pojawił się jego sensei. Kakashi zabrał go gdzieś, nie mówiąc nikomu. Kolejna para została wylosowana. Yuki rozmawiała z Naruto i Sakurą, oraz pozostałymi genninami, kiedy porwał ją jej wuj. Zrobił to wbrew jej woli, więc uszło to za porwanie. W ostatniej sekundzie złapała swojego przyjaciela. Znaleźli się w ciemnym pomieszczeniu. Yuki przeraziła się nieco, lecz ukryła to głęboko.

-Wuju, gdzie my jesteśmy? – zapytała.

-Potrzebuję kogoś, kto będzie pilnował czy nikt się tu nie kręci – wyjaśnił.

-A co będziesz robił Kakashi-san? – zapytał duch.

-Zapieczętuje tą moc od Sasuke – powiedział.

-Dobrze – odparła bez sprzeciwu.

***

Trzy tygodnie później.

-Myślisz, że jest gotów? – zapytała ciekawa.

-Zobaczymy – mruknął mężczyzna.

-Co ty zamierzasz? – zapytała ponownie dziewczyna obserwując ruchy wuja.

-Trenowaliście razem dwa tygodnie. Oboje urośliście w siłę. Zmierzycie się – wyjaśnił.

-Co? Przecież za parę godzin zaczyna się trzeci etap! – krzyknęła.

-Sasuke? Gotowy – zapytał ciemnowłosego ignorując jej wypowiedź.

-Zawsze- odparł wymieniony.

-Niech będzie – powiedziała zrezygnowana. –Kimiś, zabawimy się trochę…

Ending.

~*~

 Witam! Troszkę mnie nie było. Ale wiecie: Szkoła. Co do tego rozdziału nie jestem zadowolona. Pisało mi siego trudno i długo. Ale jedna rzecz mi wyszła, a mianowicie szablon. Stworzyłam go sama. Wczoraj rozmawiałam z Yami, która będzie pełniła tu zajęci graficzki, poza szablonami. Wielkimi krokami zbliżają się święta. Dlatego planuję, iż jeszcze przed świętami ZAKOŃCZĘ opowiadanie. Nie martwicie się. Już po nowym roku wrócę z Serią SHIPPUDEN! A Świątecznym prezentem będzie ONE-SHOT! - który zwiastun już jest. To tyle ode mnie. ~Ciao!